یکی از ویژگی های جالب سیستم بیولوژیکی بدن این است که خاصیت تطبیق پذیری بالایی دارد. در حیوانات این انطباق پذیری به طرق مختلفی رخ می دهد. مثل دگرگونی در بیان ژن ها، تنظیم مسیرهای بیوشیمیایی و تولید پروتِین یا سلول خاص مثل ایمونوگلوبولین ها و سلول های ایمنی
رفتارها، نتیجه سازگاری سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) است و به حیوان این اجازه را می دهد که به تغییرات محیطی، محرک های فیزیولوژیکی (مثل گرسنگی و تشنگی) و محرک های پاتولوژیک (مثل درد) پاسخ دهد. از همین طریق امنیت وجودی حیوان تامین می گردد.
بیماری های مختلف می توانند از طریق تغییر در پاسخ های عمومی اعصاب به بیماری ها و صدمه مستقیم به عملکرد سیستم اعصاب، اختلالات رفتاری ایجاد کنند.
حالا میخوایم بدونیم تغییر محرک چگونه ایجاد می شود؟ وقت و انرژی هر حیوان در روز باید بین یک سری فعالیت ها تقسیم شود. رفتار می تواند تعادل بین محرک های مختلف رو ایجاد کند تا تمام نیاز های حیوان در روز برطرف شوند. محرک ها باعث ایجاد تغییرات زیرکانه بر روی رفتار حیوان می شوند. مثلا گشنگی باعث می شود اولویت حیوان به سمت تامین غذا باشد. بیماری هایی که باعث تغییر انگیزه حیوان می شوند، به صورت نامحسوس و عمومی باعث تغییرات رفتاری می شوند.
برای مثال دیابت باعث ایجاد پرخوری و پرنوشی می شود و اولویت حیوان به سمت خوردن و نوشیدن تغییر می کند. در صورت نبودن منبع غذایی یا آب، رفتار های تهاجمی در حیوان دیده می شود. در ادامه برای فعالیت زیاد در راستای رفع گرسنگی و تشنگی، لاغری و بی قراری در حیوان دیده می شود.
هر گونه تغییر سازشی مثل لنگش، پرخوری، پرنوشی، لیسیدن بیش از حد و … باید به عنوان شاهدی برای تغییر اولویت ها و تغییرات رفتاری تلقی شود.
